Dag 7 van Samosir naar Sipirok

Vanochtend om half zeven ging de wekker. Nog steeds voel ik me niet goed en ik ontbijt dan ook alleen met een droog, geroosterde boterham in de hoop dat dat erin blijft. Uiteraard loperamide genomen en nog twee paracetamol en ORS in de waterfles. Daarmee moet het goed komen. Onderweg stoppen we eerst bij de lokale markt van Balige, een "pasar" die gebouwd is in de traditionele Tapanuli-stijl. Alles onder dak en heel dicht bij elkaar. Een chaotisch geheel maar wel leuk om te zien. Daarna hebben we de warmwaterbronnen bezocht. Lijkt een beetje op Pammukele in Turkije. Maar waar het daar volledig wordt uitgebuit, is er hier niets commercieels aan. Je loopt door een braak liggend stuk land, rotsig en begroeid met onkruid en dan sta je er ineens voor. Het wordt niet geëxploiteerd. Het stinkt enorm en het water is bloedheet. Vervolgens hebben we een ananasplantage bezocht waar we uiteraard heerlijke ananas konden eten. Ook hebben we weer geluncht in een bijzonder restaurant. Het is oud, ziet er niet uit maar het eten is goed. Alleen heb ik alleen maar wat witte rijst gegeten. Meer durfde ik nog niet aan. Over de laatste 67 km hebben we ruim 2,5 uur gedaan. De wegen zijn ontzettend slecht en we schudden dan ook wat heen en weer. We hadden prachtige uitzichten op de rijstvelden en de dorpjes waar we langs reden. Jenkijkt iedere keer weer je ogen uit naar hoe ze hier leven. Er is zo veel armoe. Heel veel mensen wonen in houten hutten die bijna uit elkaar vallen. Ze wassen zich aan de straat en koken in de buitenlucht. Soms staat er ineens een mooi huis tussen, net geverfd en van steen. Het contrast is dan helemaal groot. Inmiddels zijn we in ons hotel aangekomen. Dat is een beetje in traditionele stijl gebouwd. Mooi en leuk om te zien en voor mijn gevoel wel een beetje in de middle of nowhere. We hebben besloten dat we vandaag maar eensgezind geen Indonesisch gaan eten. We krijgen friet met mayonaise en een sateetje, dat dan wel;-)