Dag 18 Bromovulkaan en de tocht naar Kaliburu

Om twaalf uur ging de telefoon en werden we gewekt om naar de Bromovulkaan te gaan. We hadden een jarige in ons midden, Alice. Willen en lisanne hadden voor iedereen toetertjes gekocht en zodra we in de bus zaten werd er gezongen en een heleboel kabaal gemaakt om het feest te vieren. Daarna werd iedereen toch wel weer stil want we moesten nog twee uur met de bus. Na twee uur stapten we over in landrovers die ons de berg op moesten brengen. Deze tocht is bijna niet te beschrijven . Je rijdt in colonne met honderden andere jeeps in een hoop herrie en op een slechte weg omhoog. Dit duurde al metaal ook ruim een uur. Een maal boven was het helemaal een gekkenhuis. Er gaat maar een weg naar boven en die is niet breed. Dan proberen honderden jeeps zo ver mogelijk te komen voordat ze hun passagiers afzetten. De weg blokkeerde volledig, aan beide kanten werd geparkeerd en er werd tussendoor gereden door niet alleen jeeps maar ook door honderden brommers die je het laatste stuk naar boven willen brengen. Daarnaast proberen mensen ook nog lopend boven te komen. Het was werkelijk een scène uit de hel. Mensen werden ziek van de hoogte en de uitlaatgassen. Eenmaal boven was het inmiddels een uur of vijf en begon de zonsopgang. Dit was werkelijk ontzettend mooi en indrukwekkend. Zie de foto's. We zijntot ongeveer 6 uur gebleven en daarna moest iedereen weer naar beneden. Dat gaat echt om duizenden mensen en honderden jeeps en brommers. Het ging wel bete dan naar boven. Na nog even gestopt te hebben bij een uitkijkpunt, hebben we op de vlakte ons ontbijt gegeten. Op de grond, op een plastic zak zittend. Daarna nog een klein stukje naar de vulkaan zelf waar je naar boven kon lopen om in de krater te kijken. Ook hier was het een pandemonium. Ik ben samen met Hannie beneden gebleven. Een wijs besluit. Ik wilde het mezelf en ook de paarden niet aandoen. Nadat iedereen terug was, Rond half tien moesten we weer een uur terug in de jeeps. Nu konden we in ieder geval zien waar we reden. Met de bus weer drie uur rijden naar het lunch restaurant. Helaas, hier kwam een kink in de kabel. Op het moment dat we aankwamen bij het restaurant, stond er een heleboel politie die ons vertelden dat we niet naar binnen konden. De president kwam in het zelfde restaurant eten. Na een half jur kwam hij dan inderdaad aanrijden, al die tijd stonden wij aan de weg te wachten. Ik denk dat er wel zo' n veertig auto's bij zijn gevolg hoorden, inclusief een ambulance. Hij mocht eens wat krijgen. Na een uur hebben we de moed maar opgegeven dat we nog naar binnen mochten en hebben we bewlotenmaar te gaan. Onderweg in een supermarkt wat te eten gekocht en vanavond hebben we dan in plaats van de lunch een diner in het hotel. Het hotel is een ecolodge, dus niet al te luxe. Ook muggen zien w ethiek voor het eerst in lange tijd. Maar goed, we zij. Hier maar een nacht. Morgen om zeven uur vertrekken, dus half zes op, naar Bali.